Duurzaamheid in de huisdierenwereld is een hot topic. We vinden (levens)kwaliteit steeds belangrijker voor onszelf, maar onze huisdieren gunnen we hetzelfde. Tevens is er steeds meer sprake van humanisering als het op dieren aankomt (ik schreef hier een post over op LinkedIn: https://bit.ly/3V92xKO). Enerzijds een mooie ontwikkeling als het bijvoorbeeld gaat om hoogwaardige zorg en duurzame accessoires. Maar deze ontwikkeling heeft mijns inziens ook een keerzijde, onder andere: vegan dierenvoeding.
Zo’n grote dikke worst
Ik heb laatst voor het eerst vers vlees aan een hond gegeven. Terwijl het zo geschreven staat, lijkt het alsof ik een confession doe. Zo van ‘ik moet jullie iets bekennen’. Maar dat is zeker niet het geval. In eerste instantie dacht ik, dat ik een lap vlees in stukken zou moeten hakken, maar het bleek zo’n grote dikke worst te zijn. Vers vermalen vlees met een plastic velletje er omheen. Gerecycled plastic wellicht, maar dat weet ik niet meer.
Mijn hoofd dacht eerst: iehhhh! Gek hè, hoe dat werkt? Dat ons hoofd gelijk iets ranzigs maakt van dingen die eigenlijk zo natuurlijk zijn. Oké, het zag er niet per sé heel smakelijk uit. Een geluk voor de hond: hij hoefde niet bang te zijn dat hij zijn maaltje zou moeten delen met mij. De neiging om er een hapje van te nemen was er niet. Nee, trust me: echt niet. Zelfs niet met een klodder pittige mosterd (of smaakt dat alleen lekker bij leverworst?). Het voelde daarentegen heel goed om een eerlijk en puur product te geven, in plaats van die bewerkte shit die de meeste honden krijgen. En zoals bij de meeste dingen, raak je óók gewend aan een vreemde worst.
Het moet niet gekker worden
Vegan voeding voor huisdieren. Het moet niet gekker worden. Bedrijven maken gretig gebruik van de vegan-trend bij mensen en vertalen dit ook naar de huisdierenindustrie. Vanuit financieel oogpunt misschien een slimme keuze, maar geldt dat voor de dieren ook?
Ik ben al geen voorstander van een volledig vegan dieet voor mensen (dit is weer een hele andere discussie, waar ik me in deze blogpost niet aan ga wijden), maar ook niet voor katten en honden. Tenzij er misschien sprake is van een bepaalde allergie en het vanwege gezondheidsredenen écht nodig is om vegan voedsel te geven. Waarbij je je tegelijkertijd kunt afvragen wat de oorzaak is van de allergie: is er wel iets mis met de hond, of met het (ongezonde) eten dat hij jarenlang kreeg?
Ik ben geen voorstander van een vegan dieet, ook niet voor honden en katten
Honden hebben (ook) vlees nodig. Hoewel honden kenmerken hebben van carnivoren, zoals hun tanden en korte darmen, zijn ze geëvolueerd naar facultatieve carnivoren. Dit betekent dat ze een vleesrijk dieet nodig hebben, maar ook plantaardige voeding kunnen verteren. Het verteringsproces van honden is geoptimaliseerd voor vlees, maar hun aanpassing aan plantaardig voedsel maakt hen flexibel in hun dieet (Bron: Voedingskeuze voor Honden: Carnivoor of Omnivoor? | Keetjes). Katten zijn zelfs strikte carnivoren (licg.nl – Voeding van uw kat – Meer over voeding).
Weet de wetenschap het wel?
Ik ken niet alle onderzoeken die zijn gedaan rondom dit thema en heb ook niet de behoefte om hier helemaal in te duiken. De conclusies wijzen toch niet allemaal één kant op, dus in the end weet je nog niet zoveel. Hoewel ik ook niet per sé tegen onderzoek ben, maar wel tegen de belangrijkheid die we er nu aan toekennen. Ter voorbereiding van deze blog heb ik onder andere deze artikelen gelezen: Nieuw onderzoek: Veganistisch hondenvoer en rauwvoer gezonder dan gewoon voer | voerwijzer.com) en Poor journalism by BBC over vegan pet food – Vet Help Direct.
Ik lees de conclusies met een kritische blik. Want hoe komt men aan de data? Medisch onderzoek, bijvoorbeeld bloedwaarden? Rapportages en observaties van hondeneigenaren? Een lichamelijk onderzoek door de dierenarts? Wie heeft het onderzoek gefinancierd? Hoe is het onderzoek opgezet? Zoveel verschillende factoren die de kwaliteit en betrouwbaarheid van de resultaten beïnvloeden.
Elke manier van meten kent ook weer z’n beperkingen. Zo bevatten observaties een hoge mate van subjectiviteit. De perceptie van ieder mens is verschillend. We hebben allemaal onze eigen waarheid. Jouw bril, die o.a. is gevormd door persoonlijke ervaringen en overtuigingen, kleurt jouw waarneming. Verwacht je dat een hond het beter doet op vegan voer? Dan zul je (on)bewust ook bewijs vinden voor deze overtuiging – een principe dat ook wel confirmation bias wordt genoemd.
Zelfs bloeduitslagen zeggen niet alles. Zo geven bloeduitslagen van een mens geen volledig beeld, a) niet alles is te meten via het bloed en b) de aanwezigheid van een bepaalde stof in het bloed, zegt niets over de hoeveelheid van deze stof in de cel zelf. Bovendien interacteren stoffen met elkaar, waardoor bijvoorbeeld een tekort van een bepaalde stof samen kan gaan met een disbalans op een ander vlak. Ik weet niet of dit voor dieren ook geldt. Tegelijkertijd: waarom zou het bij hen anders zijn?
Ik geloof niet dat “de wetenschap” een onafhankelijke partij is, maar onderdeel van een systeem waarbij geld, status en macht een grote rol spelen
Daarnaast zie je regelmatig dat onderzoeken worden gefinancierd door partijen die belang hebben bij de uitslag. Het zou mij niets verbazen als het idee voor vegan dierenvoeding eerst bestond en men vervolgens – op initiatief van de fabrikanten – onderzoek is gaan doen (‘want evidence based doet het goed bij de mensen’). De uitslag wordt vervolgens een dusdanige kant op gestuurd, ten gunste van het product van de betreffende fabrikant.
Ik geloof niet dat “de wetenschap” een onafhankelijke partij is, maar onderdeel van een systeem – met andere grote spelers – waarbij geld, status en macht een grote rol spelen. Wat niet per sé iets zegt over de integriteit van een individuele wetenschapper. En tegelijkertijd is deze persoon wel onderdeel van het systeem en zal daarmee op een bepaald niveau nog onbewust opereren. Zoals ik, wetenschappelijk opgeleid en jarenlang onderdeel van het zorgsysteem, oprecht dacht dat ik de goede dingen deed. Met terugwerkende kracht en meer bewustzijn, kijk ik daar genuanceerder na. Zonder schuld, schaamte of zelfverwijt overigens. We zijn immers allemaal mensen; we leren en ontwikkelen onszelf. Visies en perspectieven veranderen.
Moeder natuur weet raad
De mens is de afgelopen decennia steeds verder van de natuur af komen te staan. Ons gevoel van ‘afgescheiden zijn van de natuur’, is mijns inziens ook zichtbaar geworden in het voedsel dat we onze dieren geven. Want net als ons eigen lichaam, worden ook onze huisdieren volgepropt met bewerkt “onnatuurlijk” voedsel.
Het lichaam is een super intelligent en ingenieus systeem. En gezondheid mag mijns inziens bekeken worden vanuit een holistisch perspectief; een samenspel van mentaal, emotioneel, fysiek, energetisch en spiritueel niveau. Ik geloof daarom niet dat je alles kan ondervangen in een wetenschappelijk onderzoek, omdat de wetenschap gewoonweg zijn beperkingen kent, niet alles (rationeel) meetbaar is en de praktijk veel genuanceerder is. De uitslagen zeggen iets, maar tegelijkertijd ook weer niets.
Moeten we de natuur niet gewoon leidend laten zijn? Honden en katten zijn immers geen herbivoren.
En waarom zouden we überhaupt veel waarde hechten aan wetenschappelijk onderzoek, als de natuur de antwoorden al heeft? Los van wetenschappelijk onderzoek: moeten we de natuur niet gewoon leidend laten zijn? Honden en katten zijn immers geen herbivoren.
Kies je voor vegan dierenvoeding, dan doe je leuk mee met een nieuwe trend. Maar helpen we de Aarde en de dieren hier ook écht mee? Laten we oppassen met het projecten van onze eigen behoeftes of leefstijl op onze huisdieren, maar onze keuzes baseren op hoe moeder Natuur het bedoeld heeft.
Welke voeding geef jij je huisdier, en wat is jouw overweging hierbij?
Wil je meer info of een kennismakingsgesprek plannen?
Ga voor Oppashuis naar: https://homyhomesitters.com/contact/
En voor Opruimhuis naar: Contact Opruimhuis – Homy